Asterweg 25, Amsterdam
1938
brons, 38 cm
Bernard van Leer (Amersfoort, 27 december 1883 – Den Haag, 6 januari 1958) was van een van de kleurrijkste ondernemers en filantropen die Nederland gekend heeft. Een prototype van de self made man. Hij bouwde na de Eerste Wereldoorlog een wereldwijde onderneming in stalen vaten op. Daarbij paarde hij een bikkelhard koopmanschap en een tomeloze energie aan een feilloze intuïtie en een groot gevoel voor publiciteit en show. Naast vatenfabrieken, een walserij en een handelshuis bezat hij in 1940 ook een demontabel privécircus en een stal kostbare, door hemzelf gedresseerde paarden. Dit ‘Circus Kavaljos’ werd – afgezien van enkele professionele musici en balletdansers – geheel gedreven door amateurs. Familieleden, kantoorpersoneel, iedereen werd ingeschakeld, als stalknecht, als ouvreuse of zelfs als leeuw of beer. Van Leer zelf trad er op met een dressuurnummer. Hij gaf voorstellingen in Amsterdam, Parijs, Brussel en Kopenhagen. De opbrengsten waren altijd bestemd voor goede doelen.
Van Leer was daadkrachtig en nam snel beslissingen. Een leuke anekdote illustreert deze manier van handelen: Van Leer logeerde regelmatig in het Amstel Hotel. Op een dag, ergens in 1951, was er geen kamer vrij en kon niet in het hotel terecht. Onmiddellijk ging hij naar het Beursgebouw waar hij de meerderheid van de aandelen van het hotel opkocht. Een dag later was hij formeel eigenaar van het Amstel Hotel. Hij zou nooit meer tevergeefs een kamer hoeven te reserveren. Van Leer was ook een gul mens, hij zorgde goed voor zijn (ex) werknemers en richtte de Bernard van Leerstichting op. Deze stichting had – en heeft nog steeds – als doel kinderen te helpen en scholen te bouwen in de landen waar Van Leerfabrieken gevestigd zijn.
Voor Hildo Krop was 1938 een ‘Bernard van Leer’-jaar. In dat jaar maakte Krop drie verschillende werken voor de industrieel Van Leer. Namens het personeel van het concern maakte Krop een bronzen plaquette met het portret van Bernard van Leer (Mo 18). Voor een nieuwe fabriek in Velsen Noord ontwierp hij een monument van Drie walswerkers (Mo 19). Ook in datzelfde jaar ontstond dit portret van Bernard van Leer. Deze bronzen kop kreeg een plaats bij de receptie van de vestiging aan de Asterweg in Amsterdam. Het originele gipsmodel van dit beeld maakt deel uit van de collectie van het Hildo Krop Museum.
bronnen: Stadsarchief – Gemeente Amsterdam; Bernard van Leer en zijn paardencircus, Vechtkroniek, 02.2001; De Vatenman, Pauline Micheels, 2002
Bergseweg 6, Vreeland
1938
reliëfplaquette brons, 68 cm
AAN B. VAN LEER
AANGEBODEN
DOOR ZYN GEZAMENLYK PERSONEEL
-1 JUNI 1938-
staat er onder de bronzen portret van de industrieel Bernard van Leer. Deze dag was een bijzondere dag voor het Van Leer concern. Op 1 juni 1938 werd in een gloednieuwe fabriek in Velsen-Noord op het terrein van de Hoogovens de eerste stalen plaat gewalst. Deze nieuwe fabriek was nodig om onafhankelijker te worden van de staalprijzen. Staal was immers de belangrijkste grondstof voor de vaten van Van Leer. Omdat er vanwege de oorlogsdreiging vanaf 1936 een sterke prijsstijging van staalplaten optrad, was voor Bernard van Leer de enige oplossing om Van Leer’s Walsbedrijven N.V. op te richten. Ter gelegenheid van de opening van de fabriek kreeg Hildo Krop de opdracht, namens het gehele personeel, een bronzen plaquette te maken met een portret van de directeur. Het reliëf heeft waarschijnlijk bij de entree van de fabriekshal in Velsen gehangen en bevindt zich tegenwoordig op de fabriekslocatie in Vreeland.
Bernard van Leer (Amersfoort, 27 december 1883 – Den Haag, 6 januari 1958) was een Nederlands zakenman en industrieel. Hij was de oprichter van Van Leer’s Vatenfabriek, een fabriek van verpakkingsmiddelen met het accent op olievaten, die tot wereldconcern uitgroeide. Van Leer kwam uit een familie van joodse handelslieden. In 1941 moest hij voor de bezetter vluchten, waarbij hij overigens een vrijgeleide kreeg, en zijn fabrieken werden geconfisqueerd. Na de bevrijding kwam Van Leer weer terug en vanaf 1946 expandeerde het bedrijf weer en opende vatenfabrieken in vele landen. De naam van het bedrijf, Van Leer’s Vatenfabrieken N.V., werd in 1980 veranderd in Koninklijke Emballage Industrie Van Leer NV, mede om de diversificatie uit te drukken.
Toen Bernard van Leer in 1958 overleed werd Bernards zoon Oscar de opvolger. Na Oscars’ overlijden in 1996 was Van Leer geen familiebedrijf meer. In 2001 werd het bedrijf overgenomen door het Amerikaanse concern Greif en verdween de naam Van Leer.
bron: De Vatenman, Pauline Micheels, 2002
Krop maakte in 1938 nog een portret van Bernard van Leer (zie V114)
Ontwerp monument voor Van Leer’s Walsbedrijven N.V.
Velsen Noord
1938 
brons, 45 cm (elk)
Bernard van Leer (Amersfoort, 27 december 1883 – Den Haag, 6 januari 1958) was een Nederlands zakenman en industrieel. Hij was de oprichter van Van Leer’s Vatenfabriek, een fabriek van verpakkingsmiddelen met het accent op olievaten. Het bedrijf zou uitgroeien tot een wereldconcern. De belangrijkste grondstof voor deze vatenfabriek was staal. Omdat er vanwege de oorlogsdreiging vanaf 1936 een sterke prijsstijging van staalplaten optrad, besloot Bernard van Leer om Van Leer’s Walsbedrijven N.V. op te richten, om zo onafhankelijker te worden van de staalprijzen. Op 1 juni 1938 nam deze vennootschap in Velsen-Noord op het terrein van de Hoogovens een plaatwalserij in gebruik. Een bronzen gedenkteken van Hildo Krop herinnert hier aan (zie Mo 18). 
Voor deze plaatwalserij had Van Leer het plan om een groot bronzen beeld bij de ingang te plaatsen en gaf Hildo Krop hiervoor de opdracht een ontwerp te maken. Krop ontwierp drie afzonderlijke, maar bij elkaar horende beelden van staande walswerkers. Het was de bedoeling dat deze drie mannen bovenop een ruim twee meter hoog vliegwiel zouden komen te staan. Het geheel was gedacht op een voetstuk van een halve meter met daarop de inscriptie:
‘Waar geen slaven zijn / kan geen tiran ontstaan’
Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gingen deze plannen uiteindelijk niet door. Bernard van Leer werd vanwege zijn Joodse achtergrond gedwongen afstand te doen van zijn bedrijven en verbleef van juli 1941 tot mei 1945 in de Verenigde Staten. Het plan van het beeld van de walswerkers was van de baan.
drie walswerkers tentoongesteld 2018 – Gemeente Museum Helmond
Gelukkig bestaat het ontwerp voor het monument ‘Drie Walswerkers’ nog wel. Er bestaan van deze drie, bij elkaar horende bronzen sculpturen enkele exemplaren, waarvan er een in het bezit is van de Rijksdienst Beeldende Kunst in Den Haag en in bruikleen gegeven aan het Gemeente Museum in Helmond. Het Hildo Krop Museum in Steenwijk bezit van deze walswerkers verschillende voorstudies in gips.
Ook bestaat er een litho van een walswerker van de hand van Hildo Krop. Deze litho werd uitgegeven in 1939, in een niet bekende oplage, bij gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de maatschappij Arti et Amicitiae.
