tuin Vredespaleis,
Carnegieplein 2, Den Haag
1936-37
brons, 135 cm (zonder sokkel)
In 1900 stelden de Russische diplomaat Friedrich Martens en de Amerikaanse diplomaat Andrew Dickson White voor om in Den Haag een ‘vredespaleis’ te bouwen. Daar zouden internationale geschillen juridisch moeten worden getoetst. Bij de Vredesconferentie in die stad was hier ook al over gesproken. De Amerikaan had zijn vriend in de Verenigde Staten, de weldoener Andrew Carnegie, overgehaald de bouw te financieren. Carnegie (1835-1919) was een staalmagnaat die zijn bedrijven in 1901 voor 485 miljoen dollar had verkocht. Hij bestemde dat geld voor verbetering van de wereld. “Een man die rijk sterft, sterft in schande”, was zijn motto. Hij schonk de wereld o.m. 2500 bibliotheken en in totaal drie vredespaleizen.
Het Vredespaleis staat vol met geschenken van de deelnemers van de Haagsche Conventie (1907) ten teken van hun steun. Onder de geschenken zijn: een jaspisvaas van 3200 kilogram uit Rusland, gietijzeren en koperen deuren uit België, marmer uit Italië, een fontein uit Denemarken, wandtapijten uit Japan, de klok van de klokkentoren uit Zwitserland en hout uit Indonesië en de Verenigde Staten van Amerika. Het hek dat het hele perceel omringt, is een geschenk van Duitsland. In het paleis en in de tuin staan ook beelden, bustes en portretten van diverse voorvechters van de vrede uit alle tijden. Eén van die beelden is gemaakt door Hildo Krop. In de jaren 1936/37 maakte hij een beeld van Desiderius Erasmus uitgevoerd in brons. Dit beeld staat in de tuin van het Haagse Vredespaleis. Een aantal jaren daarvoor (1930/34) hakte hij ook al een beeld van Erasmus. Dit bijna twee meter hoge kalkstenen beeld was bestemd voor het Vossius-gymnasium in Amsterdam (B 89).
Op de sokkel staat de tekst:
DULCE
BELLUM
INEXPERTIS
ERASMUS
‘Iedereen die weet wat oorlog is, heeft er een afschuw van. Er is niets slechter en niets dat meer vermeden zou moeten worden. Oorlog is onmenselijk en onchristelijk.’
Dat zegt Erasmus (1469-1536) aan het begin van zijn bespreking van het gezegde ‘Dulce bellum inexpertis’ in de Adagia, letterlijk vertaald: zoet is de oorlog voor de onervarenen.
bron: Wikipedia
