Ondanks zijn politieke ongebondenheid bleef Hildo Krop hopen op een betere samenleving met meer gelijkheid en solidariteit. Dit ideaal bracht hem in de kringen van democratische marxisten. Zo raakte hij bevriend met Pieter Wiedijk (1867-1938), een ondogmatisch communist die onder het pseudoniem J. Saks in De Nieuwe Tijd en De nieuwe Amsterdammer schreef over cultuurpolitiek. Deze artikelen werden zeer gewaardeerd in socialistische kringen.
Het door Krop gemaakte terracotta doodsportret van Wiedijk bevindt zich in de collectie van het Hildo Krop Museum in Steenwijk.
Ondanks zijn politieke ongebondenheid bleef Hildo Krop hopen op een betere samenleving met meer gelijkheid en solidariteit. Dit ideaal bracht hem in de kringen van democratische marxisten. Zo raakte hij bevriend met Pieter Wiedijk, een ondogmatisch communist die onder het pseudoniem J. Saks schreef over cultuurpolitiek. Ook leerde hij Annie en Jan Romein, Henriette Roland Holst en G.J.M. van het Reve (de vader van Karel en Gerard) kennen. Krop voelde zich verwant met al degenen die zich verzetten tegen fascisme en nazisme en die hulp boden aan de slachtoffers van deze regimes.
Uit 1935 dateert de opdracht die Krop kreeg voor een beeld, een dijkwerker, dat in 1937 door een Nederlandse Arbeidersbeweging aan de volkeren van de Sovjet Unie was geschonken.
