Nieuwe Achtergracht 129, Amsterdam
UvA, laboratorium Organische scheikunde, trappenhuis

1956

Buste van Johan Pieter Wibaut (1886-1967)

brons, 74 cm

Op 17 september 1943 werd Johan Pieter Wibaut rector magnificus van de Universiteit van Amsterdam. De chemicus Wibaut was de zoon van de vooraanstaande SDAP-wethouder F.M. Wibaut. Niemand twijfelde bij zijn aantreden aan Wibauts afkeer van het Nationaal Socialisme. Bovendien, zo was de verwachting, ging men er van uit dat de oorlog niet meer heel lang zou duren. De eerste maand liet Wibaut zich door de bezetter overbluffen. De Duitsers bemoeide zich meer dan ooit met de universiteit. Spoedig ging Wibaut een andere koers varen. Met een bedachtzaam optreden en diplomatie wist hij de universiteit onder het Duitse juk te besturen. In de herfst van 1944 kwam er echter een einde aan de normale beoefening van de wetenschap in de laboratoria van de universiteit wegens het afsluiten van gas en elektra. Na de oorlog moest Wibaut zich verantwoorden en kreeg een maand schorsing. In het begin van 1946 gaf hij weer les aan het Laboratorium Organische Scheikunde aan de Nieuwe Achtergracht.

Bij zijn afscheid in 1956 werd de bronzen plaquette met zijn afbeelding in het trappenhuis van het laboratorium onthuld. Dit reliëf van Hildo Krop was een geschenk van de leerlingen en personeel van de organische scheikunde van de Universiteit van Amsterdam.

bron: Een kwetsbaar centrum van de geest, de Universiteit van Amsterdam tussen 1935 en 1950, Peter Jan Knegtmans, 1998.